Nadzieja i pertraktacje

Są dzieci, które jeszcze po wielu latach od rozstania rodziców życzą sobie, żeby rodzice znowu razem zamieszkali. Chcą tego nawet wtedy gdy rodzice żyją już w nowych związkach i mają w nich dzieci.

Niektóre dzieci próbują również „uwieść” swoich rodziców i znowu spędzać z nimi więcej czasu, obchodzić urodziny, spędzać wakacje, święta.
Z reguły wszystkie te próby odzyskania dawnej rzeczywistości nie są skuteczne, nawet jeśli rodzice zgadzają się na wszystko, czego chcą dzieci. Budzi to jednak u dziecka złudna nadzieję. Podsyca ją również to, że rodzice częściowo sami niezdecydowani, znowu czują do siebie sympatię, nie wykluczają ponownego zejścia się lub rozpadł się ich nowy związek.

Ten czas wymaga od dzieci dużo siły, ponieważ rozstanie nie jest jednoznaczne, a jednocześnie czują, że ich nadzieje są płonne.Ten wewnętrzny konflikt może się na dłuzszą metę stać przyczyną problemów z koncentracją uwagi lub przyczyną objawów psychosomatycznych.

Dopiero gdy rozstanie jest jasne dla obojga rodziców gdy chcą go obie strony, dzieci mogą je wewnętrznie zaakceptować.

Wiele dzieci po podjęciu przez rodziców jasnej decyzji odczuwa ulgę, ponieważ ma już wtedy, wprawdzie bolesną, ale jednak pewność na czym stoi.